Guinness

Een klein onderzoekje mijnerzijds wees uit dat de meningen over Mariah Carey nogal uiteenlopen.  De broer van een goede vriend van mij vindt dat zij in de Champions League der vrouwen speelt. Thomas, die goede vriend van mij dus, vindt haar echter een soort Mangastripfiguurtje. Ik hang daar een beetje tussenin. Toegegeven, ik vind ook wel dat ze een beetje op een stripfiguur lijkt, maar ik wil bij dezen de tekenaar wel even complimenteren met zijn werk. Moraal van dit verhaal: vrouwen zijn geen wiskunde. Smaken verschillen.

Gisteren werd Mariah 41 jaar oud. Ik ook trouwens en Thomas werd 40. U bent weer bij. En dat werd tijd, want ik heb u de afgelopen weken schromelijk verwaarloosd. Niet echt natuurlijk, want u moest eens weten wat er de afgelopen weken allemaal achter de schermen gebeurd is, dan zou u wel anders piepen. Tenminste, dat hoop ik. 

Daarbij komt dat het ook wel een goed teken is als ik niet al te veel te melden heb. Dat betekent dat ik het materiaal dat ik verzamel liever voor mijn boek reserveer. Soms duurt het even voor ik precies weet wat ik wil gebruiken en wat niet en dan zit u met de gebakken peren, want dan plaats ik niets. Ik zal u enigszins tegemoet komen. Weet u wie laatst ook jarig was? Guinness. Een paar weken wandelde ik met hem. Nou ja, ik was niet alleen met hem. De baas van Guinness was er ook bij, net als Jip, een maat van Guinness. Nu komt er een wankele brug, maar u komt daar wel overheen, dat weet ik zeker.

Ik ben ooit in New York geweest en ik heb drie dagen nodig gehad om te beseffen dat ik niet in een film rondliep. Toen ik terugdacht aan het wandelingetje met Guinness, Jip en de baas van Guinness had ik ongeveer hetzelfde, maar dan anders. Ik liep gewoon mee in twee songteksten, van twee verschillende bands notabene. Mensen worden om minder gek.

Ik weet dat smaken verschillen - mevrouw Carey is het levende bewijs - maar laat nou 'Wandele' een van mijn favoriete Rowwen Hèze-nummers zijn en 'Guinness' een van mijn favorieten uit de Herberg. Tijdens het wandelen liepen we ook nog eens langs een ander Rowwen Hèze-nummer. De baas wees het achteloos aan. Je mag raden welk, maar dat raad je niet. Je zou het daar namelijk niet verwachten. En waar dat was, zeg ik niet. Komt in het boek.

De rapen

Ik ging naar Sittard om Skinnie te zien. Daar, op de Markt in café Ernesto's presenteerde hij zijn eigen whisky. Een paar weken terug patste ik hier dat ik eigenlijk overal te vroeg ben. Zondag was ik te laat. Veel te laat.  Ik was in de vaste overtuiging dat de presentatie om 16.00 uur begon. Mail niet goed gelezen. Redelijk ernstig voor een leraar Nederlands. Waar ik 16.00 las, had ik 14.00 uur moeten lezen. Stop de tijd.
Om kwart voor vier stapte ik relaxed de Markt over. Mijn oog registreerde wel wat beweging voor Ernesto's, maar ik schonk daar geen aandacht aan. Toen ik wat verder liep, hoorde ik Skinnie spelen. Dat vond ik al wat vreemder, maar ach, er moet natuurlijk ook gesoundcheckt worden. Bij de ingang van de kroeg zag ik dat die behoorlijk vol stond. En nog viel het kwartje niet. Ik ben dat niet gewend. Ik kom nooit te laat. Toen ik binnenstapte, keek manager Eric demonstratief op zijn horloge.
"Je bent nogal laat, Skinnie speelt hierna nog één nummer."
En toch. Toch ben ik blij dat ik er was. Er waren nogal wat herbergbewoners en dat is altijd leuk. Ik heb Skinnie zien stralen. Volkomen casual met een glaasje Skinniewhisky losjes in zijn hand.
Bovendien maakten de muziek en de hele entourage een onuitwisbare indruk op mijn zoontje. Hij liet zijn flesje staan om het podium te bestijgen en de bassdrum als een razende te lijf te gaan met een door Mo' Jones aangeboden drumstok.

Ik vind het allemaal geweldig dat hij zo weg is van muziek. Het kost alleen nogal wat tijd. Vandaag wilde hij de auto pas verlaten op voorwaarde dat hij 'My heart beats on the moon' mee mocht nemen. Die cd verdrong vandaag Sesamstraat. Voor het slapengaan vertelde hij me een verhaal over Tren (die inmiddels niet meer Kren maar Tren heet, zij het redelijk Spaans uitgesproken). Ik kende dat verhaal nog niet. Ik snapte het ook niet helemaal.
Maar goed, nu ligt hij gevloerd en wel met de gitaar naast zich te slapen. Dat wordt nog wat in april. Met een beetje mazzel ziet hij dan Amiel, Sjoed en Papoelsj in het echt. Dan zijn de rapen natuurlijk helemaal gaar.

Het favoriete nummer van mijn zoon horen? Klik hier

Kop op!

Gisteren en eergisteren ging het goed. Mijn hoofd gaf zinnige dingen door die ik alleen maar in hoefde te tikken. Laat dat maar aan mijn vingers over: vijfentwintig jaar geleden deed ik een typecursus. Het rendement daarvan is later door geen enkele 'training' meer gehaald.
Of er echt zinnige dingen doorgegeven werden, weet je trouwens nooit helemaal zeker. Je eigen hoofd is immers beoordelaar en daarmee per definitie partijdig. Op je gevoel afgaan? Onzin. Alsof je hoofd dat gevoel niet aanstuurt. Tevreden was ik gisteren in elk geval wel. Vandaag wat minder, hoewel ik besloten heb dat het niet nodig is om ontevreden te zijn. Dit soort dagen horen erbij. Die moet je door.

Willen jullie trouwens mijn uitzicht even zien? Hier heb ik vandaag een paar uur naar gekeken. Peinzend, drentelend. Dit is nou Strijp S, de vroegere verboden stad.

Waar sta ik nu?
Nou, gisteren heb ik mijn boekproposal verbeterd en de indeling nog maar eens omgegooid. Het boek bestaat nu uit acht delen, die elk weer uit elkaar vallen in kleinere hoofdstukjes. Jaja, daar is over nagedacht. Ik heb de boel trouwens opgestuurd, dan kunnen anderen zich daar het hoofd over breken. Nou uitkijken met de woordgrappen. Randje dit. Of net erover, weet ik veel.
Overigens leidt mijn hoofd me nu weer naar Denemarken. Kopenhagen om precies te zijn. Ik volg de serie The Killing en moet nog twee afleveringen kijken om te weten wie de dader is. Ik denk het te weten, maar eigenlijk weet ik dat dat niet klopt. Ik weet dus niks. Of nee, ik vermoed dat ik niks weet.
Ach ja, morgen is er weer een dag. Over morgen gesproken: dan heb ik een afspraak. Met een bekende zanger. We gaan een 'boterham' eten. Wedden dat dat niet gewoon een boterham is? Leer mij die bekende zanger kennen. Nee, dat zit wel snor. Dat heb ik trouwens wel gedaan vandaag: nagedacht wat ik allemaal wil weten en dat opgeschreven en uitgeprint. Dat is toch niet niks. Kijk maar:

Ouwe kop krijg je van dat denken trouwens.