Kop op!

Gisteren en eergisteren ging het goed. Mijn hoofd gaf zinnige dingen door die ik alleen maar in hoefde te tikken. Laat dat maar aan mijn vingers over: vijfentwintig jaar geleden deed ik een typecursus. Het rendement daarvan is later door geen enkele 'training' meer gehaald.
Of er echt zinnige dingen doorgegeven werden, weet je trouwens nooit helemaal zeker. Je eigen hoofd is immers beoordelaar en daarmee per definitie partijdig. Op je gevoel afgaan? Onzin. Alsof je hoofd dat gevoel niet aanstuurt. Tevreden was ik gisteren in elk geval wel. Vandaag wat minder, hoewel ik besloten heb dat het niet nodig is om ontevreden te zijn. Dit soort dagen horen erbij. Die moet je door.

Willen jullie trouwens mijn uitzicht even zien? Hier heb ik vandaag een paar uur naar gekeken. Peinzend, drentelend. Dit is nou Strijp S, de vroegere verboden stad.

Waar sta ik nu?
Nou, gisteren heb ik mijn boekproposal verbeterd en de indeling nog maar eens omgegooid. Het boek bestaat nu uit acht delen, die elk weer uit elkaar vallen in kleinere hoofdstukjes. Jaja, daar is over nagedacht. Ik heb de boel trouwens opgestuurd, dan kunnen anderen zich daar het hoofd over breken. Nou uitkijken met de woordgrappen. Randje dit. Of net erover, weet ik veel.
Overigens leidt mijn hoofd me nu weer naar Denemarken. Kopenhagen om precies te zijn. Ik volg de serie The Killing en moet nog twee afleveringen kijken om te weten wie de dader is. Ik denk het te weten, maar eigenlijk weet ik dat dat niet klopt. Ik weet dus niks. Of nee, ik vermoed dat ik niks weet.
Ach ja, morgen is er weer een dag. Over morgen gesproken: dan heb ik een afspraak. Met een bekende zanger. We gaan een 'boterham' eten. Wedden dat dat niet gewoon een boterham is? Leer mij die bekende zanger kennen. Nee, dat zit wel snor. Dat heb ik trouwens wel gedaan vandaag: nagedacht wat ik allemaal wil weten en dat opgeschreven en uitgeprint. Dat is toch niet niks. Kijk maar:

Ouwe kop krijg je van dat denken trouwens.