Om kwart voor vier stapte ik relaxed de Markt over. Mijn oog registreerde wel wat beweging voor Ernesto's, maar ik schonk daar geen aandacht aan. Toen ik wat verder liep, hoorde ik Skinnie spelen. Dat vond ik al wat vreemder, maar ach, er moet natuurlijk ook gesoundcheckt worden. Bij de ingang van de kroeg zag ik dat die behoorlijk vol stond. En nog viel het kwartje niet. Ik ben dat niet gewend. Ik kom nooit te laat. Toen ik binnenstapte, keek manager Eric demonstratief op zijn horloge.
"Je bent nogal laat, Skinnie speelt hierna nog één nummer."
En toch. Toch ben ik blij dat ik er was. Er waren nogal wat herbergbewoners en dat is altijd leuk. Ik heb Skinnie zien stralen. Volkomen casual met een glaasje Skinniewhisky losjes in zijn hand.
Bovendien maakten de muziek en de hele entourage een onuitwisbare indruk op mijn zoontje. Hij liet zijn flesje staan om het podium te bestijgen en de bassdrum als een razende te lijf te gaan met een door Mo' Jones aangeboden drumstok.
Ik vind het allemaal geweldig dat hij zo weg is van muziek. Het kost alleen nogal wat tijd. Vandaag wilde hij de auto pas verlaten op voorwaarde dat hij 'My heart beats on the moon' mee mocht nemen. Die cd verdrong vandaag Sesamstraat. Voor het slapengaan vertelde hij me een verhaal over Tren (die inmiddels niet meer Kren maar Tren heet, zij het redelijk Spaans uitgesproken). Ik kende dat verhaal nog niet. Ik snapte het ook niet helemaal.
Maar goed, nu ligt hij gevloerd en wel met de gitaar naast zich te slapen. Dat wordt nog wat in april. Met een beetje mazzel ziet hij dan Amiel, Sjoed en Papoelsj in het echt. Dan zijn de rapen natuurlijk helemaal gaar.
Het favoriete nummer van mijn zoon horen? Klik hier
Voor het eerst een herberg verhaal gelezen. Vaker het idee gehad, maar tekst leek steeds zo lang. Ben al zo'n trage lezer, dus haakte ik weer af. Nu t r dan toch van gekomen is blijk ik er doorheen te vliegen! Geloof dat dat positief is :) Groetjes Regina
BeantwoordenVerwijderen