De focus was iets te scherp misschien, afgelopen zondag. Wat rest, is een kater die bij de één letterlijk, bij de ander figuurlijk nadreunt. Lees rustig door. Er volgt een tip.
Het voelt een beetje raar nu, niet meer die spanning van de volgende wedstrijd. Wat dat betreft, doet het me wel een beetje denken aan de laatste Herbergmiddag. Toen was er trouwens ook sprake van letterlijke katers. Verschillende bandleden gingen zaterdagavond op stap en reden niet terug naar Zuid-Limburg, maar sliepen in het Parkhotel in Horst. Je hoeft geen atoomgeleerde te zijn om uit te zoeken om wie het dan gaat. Tren boekte het hotel voor de vier heren. In eerste instantie had hij een pittoresker hotelletje willen regelen, maar hier was nog maar één kamer beschikbaar. Tren vertrouwde me toe dat hij hier niet echt rouwig om was.
"Het is een hotelletje voor rustzoekers, namelijk."
De dag erna zag ik ze binnendruppelen bij de koffie. De oogjes nog wat waterig, de haren nog wat piekerig. Een kleine twee uur later stookten Emil Szarkowics en Bart Storcken de herberg weer op. Wat nou kater? En nog een uur later stond de band er weer, alsof iedereen zaterdagavond om elf uur na een glaasje warme melk onder de wol was gekropen.
Waar wil ik naartoe? Nou, toen ik afgelopen maandag om half acht 's ochtends stikchagrijnig naar school fietste, zette ik bij de eerste stoplichten toch maar mijn IPOD op, want je moet toch wat. Na een half uurtje fietsen met de zalvende herbergklanken in mijn oren, stapte ik in Best als een gelouterd mens van mijn fiets. Eigenlijk, zo dacht ik, hebben die Spanjaarden gewoon verdiend gewonnen.
Wel een gezeik met die seizoenen trouwens, de afgelopen dagen, maar goed, daar kun je Herberg de Troost de schuld niet van geven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten