Buikspierkwartier

Hoewel het tegendeel minstens net zo vaak bewezen is, geloof ik ergens dat je goed nieuws kunt afdwingen. Niet altijd en het hangt af van wat je wilt en wat je daarvoor doet. We moeten het namelijk wel een beetje in het redelijke houden. Dus niet: ik zet de vuilnisbak buiten en dan denken dat je de hoofdprijs in de Staatsloterij wint of dat je ineens buurman bent en Tatiana Simic je 'mooie wagen' komt bekijken. Sorry, daar moest ik ineens even aan denken. Gek is dat. Maar goed, voor kleine dingetjes werkt het dus wel. Neem nou vanochtend. Ik keek mijn mails door en zag dat het al drie weken geleden was dat ik iets over mijn manuscript gehoord had. Ik zal uw geheugen even opfrissen. Ik sta op een rechtenlijst en die rechtenlijst wordt rondgestuurd naar uitgevers die dan als het goed is, interesse tonen. En dan moet een bal gaan rollen. Zo gaat het in de ideale wereld.
Nou ben ik heel voorzichtig met het mailen naar mijn literair agent, want ik wil geen zeikerd zijn en bovendien heb ik niet het idee dat vaak mailen invloed heeft op het proces. De agent is immers ook afhankelijk van de uitgeverijen. Maar toch, soms wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn voorzichtigheid. Pfieew daar ging ie, het mailtje. Een simpel mailtje hoor, daar niet van, maar wel eentje met een vraag die me toch al een week of twee bezighoudt: Is er belangstelling voor dat manuscript van me? Vervolgens ben ik boete gaan doen. Ook om te voorkomen dat ik mijn mail ophaal tot ik een ons weeg. Naar de sportschool dus. De sportschool, waar ik inmiddels meer dan een jaar geen voet meer had gezet. Mijn pasje deed het nog uitstekend. Mijn contributie wordt tot in lengte der dagen automatisch afgeschreven, dus waarom ook niet. Ik drentelde net iets te lang. Een beetje mannelijke sportschoolbezoeker kijkt meteen of het bankje voor de gewichten vrij is. Ik stond te twijfelen tussen fietsen, roeien, die kekke crosstrainer en de loopband. Een blond meisje sprak me aan: 'Doe je mee met het buikspierkwartier?' Ze sprak het uit alsof we samen gingen huppelen door een wei met bloemen. Ik kon niet weigeren. Het buikspierkwartier. Toen ik thuiskwam, een paar verbrande buikspieren later, had ik mail.