Deal!

Het mag grijs zijn buiten, maar zo voelt het niet. Ik stond vanochtend om half zeven verdacht gemakkelijk op. Marlies maakte me al een keer wakker om vier uur 's nachts. Geen centje pijn. Lachend aanvaard. Ik stelde het zelf voor:
'Als je niet kunt slapen, maak je me maar wakker.'
En zo geschiedde. Ik schijn het volgende gemurmeld te hebben:
'Haha, o ja, dat had ik gezegd hè, dat ik dat gezellig vond.'
Vervolgens draaide ik me om, sliep verder en kreeg een kwartiertje later een snurkwaarschuwing die ik beantwoordde met een welgemeend sorry waar het ook wel eens 'Jahaaaaaa' kan zijn.
Ga ik te snel? Kent u de snurkwaarschuwing niet? Bij ons zijn er grofweg drie mogelijkheden in geval van snurkerijen: ik krijg een officiële waarschuwing, ik krijg een schop, ik word in mijn neus geknepen. Maar goed, ik droeg het als een man. Zal ik maar eens terzake komen? Ik wil namelijk voorkomen dat u denkt dat ik onder de plezierpillen zit.

Ik zit nu, as we speak, in mijn eigen stu-stu-studio! Nou ja 'eigen': naast me bevinden zich twee architecten die heel vriendelijk ingewikkelde huizen ontwerpen.  En dat is mooi, want nu heb ik een rustige plek waar ik me na mijn schoolwerk kan terugtrekken om te werken aan het boek en waar ik bovendien allerlei andere snode plannetjes kan uitwerken. En die plannen heb ik. Daar hoort u binnenkort meer over. U zit hier voor het boek, zegt u?
Ook daar hoort u binnenkort meer over. Deal? Deal!