Oom Wim is met afstand mijn favoriete oom van de kouwe kant. Hij houdt net als ik van taal, hij formuleert dat 'houden van' alleen heel anders. Oom Wim zegt bijvoorbeeld:
'Ik mag graag wat gedichten tot me nemen.'
Hij kijkt erbij alsof hij die gedichten daadwerkelijk proeft op zijn tong. Ik kijk zo alleen als ik asperges eet. Bij gedichten, nooit!
Tijdens het kraambezoek sprak hij over Wim Daniëls en Rutger Kopland. Gisteren lag er een gele envelop op de mat. Afzender: Oom Wim.
Er zat een kopie in de envelop van een column van Wim Daniëls. Sympathiek, dacht ik. Toen ik de column vanochtend op het toilet 'tot me nam', zag ik dat hij met een markeerstift een zinnetje onderstreept had.
Ik las 'Rowwen Hèze' en proefde de woorden op mijn tong:
Straks dan giet 't loos
Straks dan is 't fiest
Van al dat denken aan straks geniet ik nog 't miest...
Ik moest even denken voor ik wist wat ik proefde: Lied vur Limburg. Het smaakte uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten