Kapper

Mijn vader ging er prat op dat zijn kapper uit Spaubeek 'wereldkampioen' was. Die titel was hem niet toebedeeld vanwege zijn esthetische prestaties, maar vanwege de duizelingwekkende snelheid waarmee hij je haren kon millimeteren. Ik ben er één keer ingetrapt. Mijn eigen kapper, ook geen groot stylist trouwens, was op vakantie. Mijn vader spoorde de man nog eens extra aan met de woorden: 'Dao kènt waal get vanaaf.' Dat was olie op het kappersvuur. Tien minuten later was ik een ander mens.
Maanden later gingen we op vakantie. Mijn eigen kapper lag weer eens aan een zwembad en ik had voet bij stuk gehouden en geweigerd nog een keer naar die schaapscheerder in Spaubeek te gaan. In Frankrijk was het echter heel erg warm. Mijn prachtige lokken hingen als een rood waas voor mijn ogen. Om eerlijk te zijn begon het me te irriteren. Aangezien het nieuwe schooljaar nog een abstractie was en ik dus voorlopig niemand uit mijn klas onder ogen hoefde te komen, durfde ik het aan. Ik ging naar een Franse dorpskapper. Met mijn vader.  Even wat informatie vooraf. Ik had in die tijd een 'sportbril' voor op vakantie. Eén glas van die bril was afgeplakt met een stukje folie om zo mijn goede oog uit te schakelen en mijn luie oog te dwingen te kijken. Een feest om te zien was ik dus al.
Toen we terugkwamen op de camping waren mijn oom en tante en hun twee zoontjes ook gearriveerd. Daar had ik niet op gerekend.  Ik werd begroet met de woorden: 'Ha! Erik Odekerke.'
Kent u die nog? Google anders maar even. Of nee, doe maar niet.  Ik was een pastoor geworden. Een pater van tien jaar oud.
Het blijft behelpen met die kappers. Omdat je toch nooit weet hoe het haar valt, heb ik nu de volgende regel voor mezelf opgesteld: ik laat me knippen door de mooiste kapster van de zaak. Maar misschien ga ik deze week nog wel even naar de kapper in die goeie ouwe Lange Smeestraat. Daar zag ik laatst Jack Poels zitten. Ontspannen, breeduit, rustig keuvelend. Dat zag er goed uit. De dag erna dronken we koffie met zijn vijven.
'Zit good,' zei ik.
'Te kort,' was de conclusie van Jolanda.