Michelin-menkes

De Michelinmannetjes vond ik als kind het mooiste van de Tour. Wij gingen vroeger altijd naar Frankrijk. Nou niet liegen. We zijn ook een keer naar Hongarije geweest. Dat was in de periode dat mijn ouders meenden dat een lichtbruine Lada stationwagon een goed idee was. Ik vond het een beetje dubbelop eerlijk gezegd: én een Lada én naar Hongarije. Maar, ik moet eerlijk zijn: Hongarije viel niet tegen. De Lada uiteraard wel. Ik laat het hierbij. Over sommige dingen moet je niet te veel praten.
Frankrijk dus. Dat heb ik gezien en hoe. Van Bretagne tot de Cote d'azur. Alpen, Pyreneeën, de hele mikmak. Allemaal geweest, deze jongen. Op het strand bij de Mont St Michel liep ik een zonnesteek op wat vrij uitzonderlijk is, want daar schijnt nagenoeg nooit de zon. Toen wel, een beetje en ik ben eigenlijk een Ier. Waarschijnlijk heb ik toen geweigerd de pet te dragen die me bij de minste zonnestraal verplicht werd. Onderschatting, nooit goed. Diezelfde vakantie maakte een kiezelpad korte metten met mijn melkgebit. Je maakt wat mee, hoor in dit leven, als je er maar oog voor hebt. Naast ons stonden Engelsen. De man was tandarts en gaf me harde Engelse snoepjes. Waarschijnlijk om de resten van mijn gebit een duwtje in de goede richting te geven. Een onorthodoxe, maar adequate methode. Ik heb die melktanden in elk geval niet meer teruggezien.
De Tour heb ik uiteraard ook vaak langs zien komen, want als die in de buurt was, gingen we kijken. Zoals gezegd vond ik de Michelinmannetjes het leukste. Ik wist toen niet wat ik nu weet, namelijk dat het echte mensen waren in een dik, wit en vermoedelijk erg zweterig pak. De mannetjes reden met zijn tweeën voorop, elk op een motor. Daarop haalden ze capriolen uit: een been omhoog, schuin hangen en zwaaien. Hartstikke leuk. Daarna kwam er nog een stoet auto's toeterend en wel. Ook leuk. En dan de renners, maar dat ging heel snel en bovendien was ik dan die Michelinmannetjes nog aan het verwerken in mijn hoofd. Kijk nou voor de grap eens naar de foto. Ok, ze hebben geen wit, zweterig pak aan. Ze zijn trouwens ook niet dik. Het zijn atleten, u zegt het goed. Maar er zijn ook overeenkomsten. Als deze menkes je kant op fietsen, weet je dat er een hele stoet moois volgt. Net als in de Tour.