Afwachten

Soms weet je het even niet. Tenminste, ik niet. Sommige mensen weten altijd alles zeker. Ik behoor niet tot die categorie. Soms vind ik dat jammer. Vaak niet. Het lijkt me ook wat schraal eerlijk gezegd. Alles is zoals jij vindt dat het is. Bepaald geen teken van intelligentie ook, maar goed. Dat is mijn mening en daar ben ik lang niet altijd zeker van. Ik zou een waardeloos populistisch politicus zijn.
En nu het linkje naar de herberg graag. Dat gewauwel ook altijd. Eigenlijk moet het trouwens gaan over het herbergboek, want dat was het plan van deze blog eigenlijk. Ik zou jullie een kijkje gunnen in mijn hoofd bij het schrijven van het boek. Nou, mijn hoofd was leeg de laatste tijd. Nou ja, niet helemaal natuurlijk. Ik maakte me bijvoorbeeld druk over een nieuwe baan en over wat andere zaken van ondergeschikt belang. Wat die baan betreft: ik ben inmiddels begonnen. Het loopt lekker, hoewel het wennen is. Daarbij kwam en nu gaat het echt gebeuren hoor: - ik spring als een hinde naar het herbergboek toe - ik wist het even niet met dat boek. Ik had me een paar keer dagen opgesloten. Had dingen aangepast, doorgekrast en weer opnieuw opgeschreven. En toen opgestuurd. Naar Amsterdam. Naar de literaire agent. Pardon, naar mijn literaire agent. En dan is het afwachten en dan ga ik toch weer twijfelen. Soms. Is het wel goed genoeg? Is het wel interessant genoeg voor een groter publiek. Niet omdat Herberg de Troost niet interessant genoeg zou zijn, maar omdat ik het misschien niet boeiend genoeg beschrijf allemaal. Dat soort dingen, die bedenk ik dan. Terwijl ik het eigenlijk ook wel weer goed vind. Anders zou ik het niet eens opsturen. Zo gaat het dan, in dit hoofd. Vandaag kreeg ik mail. Ik sta op de rechtenlijst voor dit najaar en het voorstel voor het boek ligt inmiddels in de mailbox van behoorlijk wat uitgeverijen. Dat is een flinke stap in de goede richting. En nu? Gewoon rustig afwachten.