Gouden oren

Om mijn rechterpols zit een fluorescerend geel bandje waarop 'Festyland 2010, artist zaterdag' staat. Mijn vrouw vroeg vannacht of ze het door moest knippen, waarop ik ontkennend antwoordde. Ik geef meteen toe dat ijdelheid één van mijn meest ingesleten zonden is en ik verheug me er eerlijk gezegd wel een beetje op om op school een beetje te patsen met dat bandje. Bij een aantekening op het bord valt dan toevallig mijn mouw wat omlaag waardoor het gele bandje onmogelijk te missen is.

'Wat is dat, meneer?!'
'O niks, ik moest spelen op Festyland, als je het per se wilt zien, kijk maar hier staat het: artist.'

Inmiddels weet ik dat je leerlingen werkelijk alles kunt wijsmaken. De geheimen van het voorzetselvoorwerp zijn een ander verhaal, maar voor de rest kun je het zo gek maken als je zelf wilt. Ik heb ze verteld dat ik Ibrahim Afellay geïnterviewd heb en dat ik met Chantal Janzen in een studentenhuis woonde. Je moet zo'n verhaal natuurlijk ook een beetje leuk voor jezelf maken, anders kun je het niet goed brengen.
U kunt dat kinderachtig vinden, dat mag. Het gaat me ook niet om dat bandje an sich. Maar het is wel zo dat elke keer als ik een randje geel onder mijn trui uit zie komen, moet denken aan gisteravond. Ik heb een geweldige avond gehad, die ik hier niet helemaal prijsgeef, maar bewaar voor het boek. Sorry. Die avond had ik te danken aan Mike. Mike is Mike Manders en dat is de geluidsman en mixer van onder andere Rowwen Hèze en Herberg de Troost.  Bovendien vormt hij in de studio een heilige twee-eenheid met Tren van Enckevort met wie hij samenwerkte bij de opnames van 'Langs de Weg'.
Herberg de Troost is meer dan het bandje alleen. Er werken veel mensen, meer of minder achter de schermen, hard mee om het project te laten slagen en Mike is één van die mensen. Wat heet. Mike is er altijd. En Mike zorgt dat het goed klinkt. Dat is zijn taak en die neemt hij bloedserieus. Tekenend vond ik wat dat betreft de soundcheck voor het eerste optreden van Herberg de Troost in Broekhuizenvorst. Mike stond midden in de lege boerderij. Hij keek en luisterde vooral. Hij deed twee stappen naar voren en één naar achteren. Liep vervolgens helemaal tot aan het podium, boog zich over de monitor van Jack Poels en legde zijn oor haast liefdevol tegen de box. Alsof die lekker warm aanvoelde.
Jack Poels vertelde me over Mike dat hij een winkel subiet verlaat als het geluid uit fase staat. Jack voegde nog toe:
'Dat hoor jij niet, dat hoor ik niet, maar Mike hoort dat wel en die kan daar niet tegen.'

Ik vind dat schitterend. Een geluidsman die ook nog eens Mike heet en supermarkten verlaat omdat het geluid niet deugt.
Gisteren rond elven toen zijn werk erop zat, legde hij me uit hoe het precies zit met geluid dat in en uit fase staat. Hij gebruikte de plastic lepeltjes van de koffie om zijn woorden te visualiseren. In het kort komt het er op neer dat geluidsgolven doorgesneden worden. Geloof ik.
'Het is namelijk natuurkunde,' zei Mike. Mike heeft trouwens geen natuurkunde nodig. Die heeft gouden oren.