China

Ik mag dan in Geleen geboren zijn; ik groeide op in Puth. Puth is een bergdorp dat uitkijkt over Schinnen en Geleen. Het is voorstelbaar dat jullie Puth niet kennen, daarom enige achtergrondinformatie. Puth is uitstekend bereikbaar via de plaatselijke verkeersader. Deze petit-périphérique bestaat uit twee delen. Mensen die vanaf Geleen Puth naderen, komen via de Geleenstraat binnen. Vanuit Schinnen maak je je entree over de Kerkweg.
Toen ik er nog woonde, waren er vier cafés waarvan er nu bij mijn weten nog twee over zijn. Eten kun je uitstekend in Puth. Bij Van Aken bijvoorbeeld, de friettent die door iedereen 'Bert' genoemd wordt. Daartegenover ligt Bakkerij Extra (Petra van Extra) en verderop, tegenover het huis waar ik van mijn achtste tot mijn achttiende woonde, ligt de winkel van Frans van de Smjeed. Hier is alles te koop en als het niet te koop is, bestelt Frans het. Desnoods helemaal in Holland. Vergeet ik iets? Ja, 'de fanfaar'. Die heet uiteraard Koninklijke Fanfare St. Caecilia. Wereldkampioen geworden trouwens, ooit,  in een bepaalde klasse die ik nu even niet paraat heb. Zelf heb ik ook even bij de fanfare gezeten. De details van dit hoofdstuk zal ik jullie besparen, maar er heeft een tijdlang een bugel in de kast gelegen. Op de grond, onder de plank met de voetbaltruitjes. Ik kreeg hem alleen niet aan de gang.
Puth dus. Of eigenlijk Puth-Schinnen. De naam Puth-Schinnen maakt nogal wat los bij mensen in de buurt en zelfs bij lieden verderop, in de krochten van onze prachtprovincie. Hoe vaak ik het volgende niet heb moeten aanhoren: 'Pöth-Sjinne??  Pöth-China, bedoelsze zeker. Kiek dae hie, dae kömp oet Pöth-China.' En dan liefst heel hard. In je oor, met een kegel van veel bier en met gratis slagen op je schouder.
Nou komt ie trouwens: de brug waar je met je klompen overheen kunt lopen. Mijn knappe vrouw gaat aanstaande maandag naar China. Twee weken lang. Naar Shanghai en Jingdezhen. Voor de Kunst. In den beginne vond ik het prachtig:
'Zo'n kans krijg je maar één keer. Geniet ervan. Wie weet krijg je wel allemaal nieuwe ideeën.'
Dat soort dingen zei ik allemaal. Bloedserieus, want hier maak je geen grappen over. Het komt nu alleen wel heel erg dichtbij. De komende weken pas ik op James die juist de laatste dagen, alsof hij het aanvoelt, behoorlijk op de moeder gericht is.
Even geen Troostafspraken dus. Daarna uiteraard wel; er zit behoorlijk wat in het vat. De Limburg Allstars bijvoorbeeld, daar gaan jullie toch ook allemaal naartoe? En gelukkig heb ik fijne Troostmuziek. Volgens mij verschijnt er zelfs op zeer korte termijn een zwarte schijf van een zekere moederband. Ik kom die twee weken wel door. I'll keep you posted!