Matthijs

Leuk hoor, die stukjes over Bert en Ernie, de orgelles op woensdag en over eten. Altijd maar weer over dat eten. Maar hoe gaat het eigenlijk met dat boek van u? Wordt dat nog wat? Die vraag ligt al geruime tijd als een roofdier op de loer ik heb het antwoord tot nu toe zorgvuldig gemeden. Het zal u wellicht een Livarworst zijn en u ligt er waarschijnlijk ook niet wakker van. Maar ik wel. Soms. Gelukkig lijkt het meer op het wakker liggen voor het schoolreisje dan op nachtelijk angstzweet voor een aanstaande zenuwbehandeling. Ik kan me namelijk soms behoorlijk verkneukelen in de echtelijke sponde, dat mag u gerust weten. Vorige week las ik dat je bij het schrijven alle remmen los moet gooien. Daar zal ik vandaag eens mee beginnen. Als oefening.
Soms verzin ik net voor ik in slaap val een mooi verhaal. Het volgende behoort tot mijn persoonlijke favorieten.
Het boek is af en ik zit samen met Jack Poels en Tren van Enckevort aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk. We praten over het boek. Matthijs laat ons gewoon uitpraten. Op het podium wachten Mo' Jones, Skinnie, Sjoerd Rutten en Emil Szarkowics tot ze samen met Tren en Jack 'Miami' gaan spelen. Het hele nummer, niet die ene luizige minuut. In het publiek zitten Bart Storcken, Marco Roelofs en Karlijn van Dinther. Bart Storcken trekt een gek gezicht. Dit laatste lijkt onbelangrijk, maar het maakt het verhaal in mijn hoofd wel waarschijnlijker en is dus wél belangrijk. Het vergt oefening mensen, maar dan heb je ook wat. Bart, Marco en Karlijn doen straks mee met 'Miami'. Ondertussen brengt Peter, de kok van Herberg de Troost, hapjes rond. Mike Manders geeft de geluidsman van DWDD een paar aanwijzingen en Louk Voncken doet hetzelfde bij de cameraman. De denktank van Herberg de Troost staat in de personen van Fred Houben en Pieter-Nic van den Beuken achter het publiek tegen een paal geleund.  Pieter-Nic (het petje scheef op het hoofd) knikt met glinsterende oogjes in mijn richting.  De sidekick van de avond is Carice van Houten en dat is geen toeval.
Net als Matthijs ons wil onderbreken, horen we de stem van Karlijn van Dinther. Ze zingt 'Breng meej mar nar hoes' en brengt een blad bier naar de bandleden. Jack en Tren staan op en lopen naar het podium. Matthijs kan nog net 'Het is een prachtig boek, mensen' zeggen.
Geloof me, je slaapt dan als een roos. Je kunt dit uiteraard ook doen bij 'Pauw en Witteman', maar dan vind ik het toch minder leuk.
Met verkneukelen alleen kom je er natuurlijk niet. Als je echt iets wilt, moet je het doen. Om mijn eigen vraag van het begin te beantwoorden: ja, dat wordt nog wat en dat is uiteraard het belangrijkste. Dat neemt niet weg dat Matthijs het resultaat altijd met me mag bespreken. Ik ben immers de beroerdste niet.