Zoervleis

We woonden boven de Lidl en keken uit op een grote rotonde. Die rotonde is berucht en ik vermoed verkeerd aangelegd, want bij de minste spat regen vliegen de auto's uit de bocht. Nou is het in Eindhoven sowieso niet zo moeilijk uit de bocht te vliegen, maar daar kwam ik pas later achter. Die Lidl is er niet meer en wij wonen daar niet meer. Dat heeft niets met elkaar te maken overigens. Wat ik nu ga vertellen is vrij persoonlijk, maar ach, beste herbergvrienden, we zijn hier onder elkaar, dus wat zou het?
Daar boven die Lidl, aan de achterkant van ons - wat was het eigenlijk? - laat ik het een appartementje noemen, dan doe ik in elk geval niemand tekort. Daar dus, vroeg ik op een zinderend hete zomeravond mijn toenmalige vriendin ten huwelijk. Ik had gekookt en een fles champagne gekocht om het zaakje netjes te bezegelen. Wat kook je in zo'n geval? Ik heb daar wel even over gepeinsd en gepiekerd en vervolgens voor een veilige weg gekozen, want je wilt in dit soort precaire situaties wel een beetje op safe spelen. Tenminste ik wel. Een ingezakte quiche of een kapotgekookte vis doet een huwelijksaanzoek meestal niet veel goed, hoewel het daar uiteraard niet om gaat. Dat weet ik ook echt wel. Veiligheid dus. De keuze werd daardoor ineens vrij simpel. Je kunt van mij namelijk best veel zeggen, maar niet dat ik geen zoervleis kan maken. Dat kan ik namelijk wel.
De mensen die nu een precies recept verwachten, moet ik teleurstellen. Ik maak zoervleis namelijk puur op gevoel. Ik weet dus niet hoeveel kruidnagelen ik erin mik, hoeveel stroop ik erbij schep en hoeveel peperkoek ik aan het eind toevoeg. Wat ik wel weet, is dat ik de tijd neem. Ik laat het vlees zeker een nacht staan met wat appelazijn, laurier en kruidnagelen. Ik koop fatsoenlijk biologisch vlees. Geen kiloknallerij aan mijn zoervleis. Ook voor de bereiding neem ik de tijd. Rustig aan, nice and easy. En eigenlijk geldt dat voor alles. Met haast kun je veel moois verknallen. Ik zeg dit niet voor niks, maar dat hoort u nog wel.
Aan de andere kant is het natuurlijk wel zo dat je moet toeslaan op het juiste moment, want anders gaat er veel aan je neus voorbij. De laatste herbergkaarten bijvoorbeeld. Voor donderdag 7 april  'gibt es noch Karte' maar dat duurt waarschijnlijk ook niet al te lang meer. Ik zeg het maar even. U bent inmiddels natuurlijk benieuwd naar de afloop van het 'zoervleismysterie'. Nou, goed dus. Mijn toenmalige vriendin is nu mijn vrouw en die winkelt op dit moment in Utrecht. Ze had geen schoenen meer geloof ik.  En u mag raden wat nu heel, heel zachtjes tegen de kook aan staat te pruttelen.