Echt!

Momenteel zijn er geen optredens van Herberg de Troost. Dat geeft me de tijd om met de verschillende leden van de band af te spreken. Het doel van die afspraken is een beter inzicht in de drijfveren en passies van iedereen te krijgen. Eigenlijk is dat spoor twee van het boek: Herberg de Troost als metafoor voor 'het hoofd'. De afspraken zijn zonder uitzondering erg aangenaam geweest. Ik heb bijvoorbeeld een paar keer erg lekker gegeten en ik ga dat ongetwijfeld nog een paar keer doen, maar bovenal leverde het me veel stof op. Tot nu sprak ik Emil Szarkowics, Skinnie, Mo' Jones, Tren van Enckevort en Jack Poels uitvoerig.  Ik vind het mooi dat, los van de verschillen, één woord bij iedereen naar voren komt:  'echtheid'.

Mo'Jones bijvoorbeeld zei het zo: "Je moet niet de muzikant spelen. Je bent het of je bent het niet."

En Mo is het. Net als zijn broer Skinnie trouwens.

Op Eerste Pinksterdag bezocht ik in Sittard de cd-presentatie van 'One Add One', Skinnies nieuwe plaat. In het intieme zaaltje van café De Vaan speelde hij vier van zijn mooiste liedjes. In zijn eentje, op een barkruk. Skinnie leek volkomen op zijn gemak op het podiumpje en waarschijnlijk was hij dat ook. Hij vertrouwde me tijdens ons gesprek toe: "Als ik er zelf achter sta, is het goed. Dan is het echt." Met die instelling maak je je onafhankelijk. Iets maken waar je zelf helemaal achter staat. Ik hoop dat mij dat ook lukt.

Overigens maakte Skinnie met 'One Add One' ondertussen wel een beer van een plaat.  Hier vind je mijn argumenten daarvoor.

Groet,

R